Vera veya Nihilistler

“Gün batımından bu yana çok kar yağmış, ne kadar tuhaf, hayatının en gerçek yanları, insana her zaman bir rüya gibi geliyor. Bu yüce saraydaki kabine toplantısı, halkı öldürecek o korkunç yasa, tutuklanma, avludaki haykırış, tabanca sesi, çarın kanlı elleri ve sonra taç. Ama aşk nasıl da dengeyi bozuyor. Aşkla kıyaslayınca bu parıltılı dünya ne kadar sönük kalıyor!”

Günümüz modern dünyasında insan, aşkın olandan uzaklaşmıştır. İnsanlık, hayatta kalma ihtiyacının/zekânın soğukluğuna, romantize edilmiş yalancı duygulara ve heyecanlara, hayvansı içgüdülerin yalancı özgürlüğüne teslim olmuş, edilgenleşmiştir. Ancak,  İnsanın, dönüştüren/yaratan, heveslerin ötesinde etken bir eylem yapması hala mümkündür. Bu umut, öldüğü otel odasının duvarına “birimiz gitmeli” yazan Wilde’ın diğeri için vermiş olduğu “yaşamak” sorumluluğunda gizlidir.